یکی بـــود ، یکی . . 

 

مـــن میروم قصّـــه باید آغــــاز شود . . . !

—

یک نفر ،

همیشه یک نفر نیست ؛

یک نفر گاهی همه است …

شاید حالا بتوانی بفهمی

وقتی غروب یک روز تعطیل

دلم برای تو تنگ می شود

چه دلتنگی عظیمی را

به دوش میکشم …!!!

 

—

دهانم پر از حرف است

اما . . .

با دهان پر که نمی شود حرف زد . . .

 

—

 

راستی خدا

دلم هوای دیروز را کرده

هوای روزهای کودکی را

دلم میخواهد مثل دیروز قاصدکی بردارم

آرزوهایم را به دستش بسپارم تا برای تو بیاورد

دلم میخواهد دفتر مشقم را باز کنم و دوباره تمرین کنم

الفبای زندگی را

میخواهم خط خطی کنم تمام آن روزهایی که دل شکستم و دلم را شکستند

دلم میخواهد این بار اگر معلم گفت در دفتر نقاشی تان

هر چه میخواهید بکشید

این بار تنها و تنها نردبانی بکشم به سوی تو

دلم میخواهد این بار اگر گلی را دیدم

آن را نچینم

دلم میخواهد …

می شود باز هم کودک شد؟؟

راستی خدا!

دلم فردا هوای امروز را می کند

 

—

من

چه دو حرفیه وسوسه انگیزیست …

این من!

نه در پی عشق است نه تشنه ی مهربانی

فراری از پسران مانکن پرست و دختران آهن پرست …

فقط برای خودم هستم…خود خودم ! مال خودم !

صبورم و عجول !!

سنگین و سرگردان !!

مغرور …

با یک پیچیدگی ساده و مقداری بی حوصلگیه زیاد !!!

و برای تویی که چهره های رنگ شده را می پرستی نه سیرت آدمی ؛ هیچ ندارم

راهت را بگیــر و بـــــــرو

حوالی ما توقف ممنــــوع است !

—

آدمـهـآیی کـه شمآ رآ ترک میکـنند غریبـه هآیی هسـتند که یـک روز بـآ شمـآ آشـنآ مـیشوند!

بآ افکـآرِ شـُمآ! بآ حـرف هآی شـُمآ ! بآ دستهآی شـُما !

بآ رویآهآی شـُمآ ! بآ تک تک لحظه هآی شـُمآ !

یک روز ناگهآن حوصله شآن سر میرود !

دلـشـآن رآ و دستهآشآن رآ و حرفهآیشان رآ و خوآبشآن رآ پـس میگیریند !

و غریـبه هـآیی میـشوند بـآ خـآطـرآتـی که پـُر میکنند :

افـکارتـآن رآ دستهآیـتآن رآ خـوآب هـآیتـآن رآ رویـآ هآ و تـک تـک لـحـظـه هـآیـتـآن رآ

یک روز نـآگهآن حوصـله ی شـُمآ سـر میـرود غریـبه هآیی میشوید کـه خودتـآن رآ تـَرک مـیکـنیـد

—

نوشته بود ” ذهن تو مریض است”

نه رفیق بیا ذهن های مریض را برایت معنی کنم!

ذهن مریض آنیست که بهانه شلوغی واگن مترو و به بهانه ترمز خودش را به زن ها میمالد !

ذهن مریض آنیست که به بهانه جا نبودن در اتوبوس خودش را به زنها میچسباند!

ذهن مریض آنیست که وقتی دختری کنار خیابان در انتظار تاکسی است قیمت میپرسد!

ذهن مریض آنیست که شیطنت خاص زنان را فاحشه گری میداند!

ذهن مریض آنیست کوچکترین لبخند یک زن را درخواست س ک ‪.‬س میداند!

اینجا مرد هایش از کمبود همه را فاحشه میدانند جز مادر و خواهر خویش

 

—

به آدمای توی فیلما که…

آخرش خوشبخت می شن حسودیم می شه…

خدایـــا…

نمی خوای یه ذره بزنی بره جلو..؟

—

اگـــه میخـــوای یکیــو از دســـت بـــدی

فقـــط کـــافیــــه دوستـــش داشتــــه بـــاشــــی

همـــین کــــافــیــــه …

—

آدمهای کنارم مثل جمعه میمانند …

معلوم نمیکند…

“فــــــرد” هستند یا ” زوج ” …

پر از ابهامند …..

—

یعنی میشود روزی برسد…

که بیایی…..

مرا در آغوش بگیری…

بخواهم گله کنم…

بگویی هیس….

بگویی همه کابوس ها تموم شد…..

میخواهم امشب تا صبح دیووانه ات کنم

—

شــانــه ات کــــو؟

دنــیـایــم بــاز بـهـم ریــخـتـه…

—

خواب آلود ..

لوس ..

بی خیال ..

بی قرار..شاد ..

هرچه میخواهی باش .فقط در آغـــــــــــــــــــوشم باش

ولی دلبرانه …ولی عاشقانه

—

از هــم می چـرخـَنــد ..

لحـظــه هــای لـوکس ِ مـَن بـر مـَـدار خـوشبـَخـتـی .

—

مـن عاشق هَوس های عاشقانـه اَم…

مَـن عاشق گـُناه دوست داشتـنَم

دَستهایَت را بـه مـن بده

بـه جَهنَم کـه مَرا بـه جَهنَم مـــی بَرند بـه خاطر عِشقبازی با خیالِ تو

تو خودِ “بـهشتــی ”

—

بـه مَـن حَق بده

کـه میل بـه خوردَن نـَداشتــه باشَم

این بـُغض ها کـه

تو بـه خوردِ‌ مَـن مـی دَهـی

سیر سیرَم مـی کـُنَد!

—

مُهم نیست دوستم داری یا نَـه …!

مُهم ایـن استـــ کِـه؛

مـَـن هَــستـــَم ؛

عـِشق هـَست

وَ هَوای اِحساسَــم

هَنــوز آبی ست . . .!

—

پَرگار های خوبــی شُدیم

خوب هَمدیگَر را دور مــی زَنیم !

—

قول داده اَم…

گاهـــی

هَر اَز گاهـــی

فانـــوس یادَت را

میان ایـن کوچه ها بـی چراغ و بـی چلچلـه، روشَـن کنَم

خیالـت راحـَــت! مَـن هَمان منـــَــم؛

هَنوز هَم دَر این شَبهای بـی خواب و بـی خاطـــِره

میان این کوچـه های تاریک پَرسـه میزَنـَم

اَما بـه هیچ سِتاره‌ی دیگـَری سَلام نَخواهــَـم کَرد…

خیالَت راحَت !

—

برگــرد عشق قدیمی و دیرین من؛

برگرد و بگو دوستـت دارم

تا با پشــــت دست چنان بــــر دهانت بکوبم

تا آرزوی داشتن یـک دندان را به گــــــــــور بـبـــری

چه برسد به من و یک عشق حقیقی !!

—

آنقدر مرا از رفتنت نترسان ….

قرار نیست همیشه بمانیم !

روزی همه رفتنی اند ….

ماندن به پای کسی معرفت میخواد نه بهانه … !!

—

سرنوشت من بی تو

جمله بی فاعلی ست

که فعلش تعطیل استــــــــــــــــ . . . !

 

نظرات شما عزیزان: